Kahaani

Yapım: 2012 - Hindistan
Tür: Aksiyon ,Dram ,Gerilim
Süre: 122 dakika
Yönetmen: Sujoy Ghosh
Oyuncular: Vidya Balan, Parambrata Chatterjee, Dhritiman Chatterjee, Nawazuddin Siddiqui,
Darshan Jariwala, Sasawata Chatterjee
Senaryo: Suresh Nair, Sujoy Ghosh

2012 filmlerinden cayıp 2004’lere dönmüştüm en son. Pişman olup 2012’ye döndüm tekrar. Çok dev bir yapıma rastlamadığım sürece de güncelden gitmeye devam edeceğim sanırım. Yalnız ben Lakshya filmini boka sokmuş durmuşum altında adam reblog etmiş “Awesome movie” diye. :D
Ben Kahaani’yi açıkçası  bir hafta içinde 3-4 parça halinde izledim. kİ film 3-4 saatlik falan bi film de değil. Ama öyle kısmet oldu. Ancak film boyunca merak duygusu hep üst safhada. Hep ama. Sürekli bi “Ne oldu lan? Ne oluyor? Allah allah!?!” durumunda izleniyor film. Ancak ben sanırım bi noktada baltayı taşa vurdum. Yorumları okudum. Adamın biri sözde spoiler vermemiş ama demişki “aha aynı da şu film gibin”. Dolayısıyla benim için filmin sonunda vayyyuğamuğa demem gerekirken diyemedim. Ama korkmayın ben size böyle bişey yapmayacağım.

Vidya Balan ablamızı ilk defa izledim. Hint sinemasında çok göze batan bir oyuncu değil. Değil ki ben şimdiye kadar izlememişim. Guru’da oynamış gerçi ama çok ön plandaki bi rol değildi. Ablamız fena oynuyor. Ağdeta döktürüyor diyebilirim. Parambrata Chatterjee için ise söyleyebileceğim tek şey Leyla ile Mecnun’daki Hidayet’e ölümüne benziyor. Hatta o gözle bakıp elemana bi kıl oldum.
Çekimler falan çok iyi diyeceğim de acaba hep Blu-Ray izliyorum diye mi bana öyle geliyor. Hani hep dvdrip izlemekten film anlayışımız mı düşük seviyede düşünmüyorum değil. Ama çekimler çok etkileyici.
 

Müzikli, danslı bollywood filmi sevmeyenlere müziksiz danssız bollywood filmi. IMDB puanı da şaşırtıcı derecede yüksek. Filmin tadını alabilenler için hakeder bir puan muhtemelen ama ben aldığım spoiler neticesinde o etkiyi ne yazık ki yaşayamadım.:(
Ancak benim yaşadığımı yaşamayacak izleyiciler olarak filmden çok keyif alabileceğinizi söyleyebilirim.

sevgiler.

Lakshya

 

Yapım: 2004 - Hindistan,
Tür: Dram,  Romantik,  Savaş,
Süre: 186 dakika
Yönetmen: Farhan Akhtar,
Oyuncular: Hrithik Roshan, Amitabh Bachchan, Preity Zinta, Boman Irani, Amrish Puri

Son birkaç filmdir ağırlıklı olarak 2012 filmi izliyordum. Hem çok iyi filmler var hem de hindistan sinemasının geldiği son noktayı geçmişinden daha çok seviyorum açıkçası. Ancak bu filmle seriyi bozmuş oldum. Peki değdi mi? Bakalım.

Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Çünkü daha önce böyle filmleri tanıtmıyordum. Şimdi niye tanıtıyorum? Arayan iki satır bilgi bulsun da vakit kaybetmesin boşuna diye.

Lakshya, Hrithik Roshan abimizin başı çektiği, Preity Zinta ablamızın da baş rolümsü kadın oyuncu olduğu bir film. Preity Zinta'yı daha önce Veer-Zaara'da izlemişim ama gel gör ki Veer-Zaara'yı daha önce tanıtmadığımı üzülerek belirtmiştim. Filmdeki Hrithik Roshan'ın olayı ise heralde hiç yakışıklı olmamacasına oynamak ve bu adamı bir filmde böylesine görebileceğiniz çok nadir durumlardan. Genç şımarık halleri var tam bir apaçi, bi de asker halleri var ama onda da ne tarz var ne kas mas gösterisi. Hiç  bişey yok yani. Şaşırttı beni. Hrithik ve kassız halleri. İnanılır gibi değil.

Filmi ilk indirirkern yorumlara falan baktığımda şöyle süper film, böyle süper film, bestest indian movie, imdb 7.7, sinemalar 8.1 falan. Dedim vay anasına heralde bomba bi film daha izleyeceğiz. Halbuki sen orda "Bestest indian movie" ibaresini görmüşün. "Bestest" yazan adamın izleyip hayran kaldığı filmden ne olur.

Aslında filmi özetlersem, tipik asker filmi, demem yeterli olur. Yani bu filmi ha Hindistan çekmiş, ha Çin, ha amerika, ha Türkiye. Hiç farketmez. Hepsi aşağı yukarı aynı filmi çeker. Asker filmi, işte içinde milliyetçilik var kahramanlık bişeyler. Bütün bu yorumlara puanlara güvenerek filmin sonuna kadar bi umut bekledim. Ha sürpriz oldu, ha olacak, ya bu asker muhabbetlerini bi yere bağlayacaklar heralde, bu sadece filmin bi kısmı olsa gerek falan. Yok. Hiç bir elle tutulur bi yere bağlamadılar. Onu söyleyeyim.

Yav zaten Lakshya'nın ne demek olduğunu da filmde öğreniyorsun. Lakshya=Amaç. Amaç=Ülkü. Ordan bağla işte mevzuyu. Tamamen milli duygulara hitab için çekilmiş, belki Hindistan'da güncel bi olay için çekilmiş vs bilemiyorum ama ben Hindistan'a objektif bakan bir Türkiye vatandaşı olarak beğenmedim. Yapacak bişey yok.

Zaten blu-ray'ini de bulamamıştım. O kadar övgü alınca bari dvdrip izleyeyim dedim ama Blu-Ray'ini bulamadığın filmi ne izliyorsun. Belli ki onda bi numara yok ki Blu-Ray'ini kasmamış adam.

Değil Blu-Ray, dvdrip bile izlemeye değer olmayan film.

sevgiler.

Aiyyaa

Yapım: 2012 - Hindistan
Tür: Komedi
Süre: 146 dakika
Yönetmen: Sachin Kundalkar
Oyuncular: Rani Mukerji, Prithviraj

Önce bi belirteyim ki film güzel film. Niye belirtiyorum? Çünkü beğenmediğim bazı önemli noktalar var. Onlara değinmezsem çatlayacağım. Önce onları anons geçeyim.

• Kafadan bombayla başlayayım: şarkılar berbat. Şarkılar kadar kareografilerin de çoğu tırt. İyi ki filmi izlemeden önce açıp şarkılara bakmamışım. Yoksa filmi kafadan indirmezdim yani. O kadar tırt şarkılar. Ama hayret. Nasıl izlemedim önceden şarkıları. Demek ki film benim nasibimde varmış, diyerek de muhafazakar kişilik belirtileri göstereyim.
• Filmin genelinde nerdeyse hiç olmasa da özellikle kliplerde gereksiz bi erotizm vardı. Buna değiniyorum çünkü çok aşırı ve sırıtan bi şekilde vardı. Ya ben Hintli dayıların komedi anlayışını çözemedim ya da her zamanki gibi haklıyım.
• Gerçi o sahneler kızın hayal dünyası da olabilir. Hanfendi kızların abazan hayal dünyaları olamaz diye bişey yok neticede. Öyle düşünürsek mantıklı.
• Daha önce tanıdığım bi tek Rani Mukerji ablamız vardı filmde, onun dışındaki herkesi ilk defa izledim. Film 2012 yapımı ama sanki filmin bütçesinin çoğunu Rani ablaya vermişler de geriye kalan kısıtlı bütçeyle bişeler yapmaya çalışmışlar. İşte şarkılardan kliplerden kısmışlar, büyük ihtişamlı sahnelere girmemişler, kalabalıkları asgari seviyede tutmuşlar vs (Benim sinema algımda kalabalık ne kadar çoksa bütçe o kadar büyüktür).
• Rani Mukerji'nin göbeği var ve o göbekten ben şarkıları da klipleri de doğru düzgün izleyemedim. Kilitlendim la resmen. Hiç yakıştıramadım. Bu ara zaten bi suikast mi var bollywood'a nedir. Aishwarya desen doğurdu, aldı bi sepet kilo zayıflayamıyor, seyircinin tepkisini aldı. Kareena Kapoor yine yeni yapım bi filmde aynı şekilde göbekli. Bi de tam örmüyorlar da böyle saree'lerin göbeği örten tülden uzantıları oluyor ya da o astıkları şalla kapatmaya çalışıyorlar ama yemeyiz. Dünyanın parasını alıyorsunuz lan. Bütün Hindistan sizin ceplere akıyor, siz götü başı salmışsınız. Bunlara bi de Rani Mukerji eklendi tam oldu.

Hah şimdi filmin özüne gelebiliriz. Film özünde güzel film. Eğer bir karakter Ameli'ye benzetilecekse Barfi değil o karakter büyük ölçüde Meenakshi olurdu. Tam örtmez ama illa da benzetecekseniz diye yani. Meenakshi öyle hayalci, sevimli, hanım hanımcık bir kız.
Bu filmi tanıtmamın sebebi de illa izlensin diye değil. Artık izlediğim her filmi tanıtmaya çalışıyorum çünkü film hakkında ben bişey bulamıyorum okuyacak, ben yazayım ki belki başkası ararsa bulsun diye.


Aiyya eğlenceli film. Rani Mukerji severlerin için bu film de ufak bir Rani Mukerji oyunculuğu cilası olacaktır. Büyük ölçüde kendisi var çünkü filmde. Bi de Prithviraj var. Filmin çoğunda görsel olarak bulunuyor. Daha çok Meenakshi karakteri ön planda. Bütün karakterlerden ön planda gerçi. Elemanı pek sevdiğimi söyleyemem. Gene böyle bi artiz geldi bana ama kesin bi kaç süper filmi vardır onlara denk gelip seveceğimdir.

Rani Mukerji ablamızı da daha önce izlediğimiz filmler olarak; Black, Veer-Zaara (niye tanıtmamışım la bunu ben. neyse bi daha izlemem lazım tanıtmam için. o da kısmet artık), Hum Tum... Daha da var da izlemişim tanıtmamışım. O kadar güzel değillermiş demek ki. Ama Veer-Zaara efsane yahu. Baya üşenip ertelemişim demek ki kalmış öyle. Tihh. Bak bana bu filmi yazdıran kısmet onu yazdırmıyor görüyor musun?

Dvdrip izlenebilir. Blu-ray kasılacak bi film olduğunu söyleyemem ama keyif için ayıracağınız vakti ziyan etmeyecek bi film.

Yalnız; sanırım hiç o elit entellektüel film tanıtım yazılarından birini yazamayağım ömür boyunca.:(
sevgiler.

Agneepath

Yapım: 2012 - Hindistan,
Tür: Aksiyon,  Dram,  Suç,
Süre: 172 dakika
Yönetmen: Karan Malhotra,
Oyuncular: Hrithik Roshan, Priyanka Chopra, Sanjay Dutt, Rishi Kapoor, Om Puri 
Yav akadaş gene müthiş bi filmle karşınızdayım. Yahu müthiş yav acayip. (Müthişleri bitirdiğimde tanıtıma geçeceğim) Yav süper, yav çokzel yav ben ne diyem.

Ben bu Hrithik Roshan herifine Zindagi Na Milegi Dobara filmiyle bi ayar olmuştum. Böyle bi kas gösterileri, bişeyler. "Ne lan bu artist tavırlar? Yakışıyor mu senin cefakar hintli, mütevazi doğulu duruşuna hıyar herif!?" diye geçirmiştim içimden. Ama bir Jodhaa Akbar'daki oyunculukla beni şaşkına uğratmış ve bu filmle de kombosunu yapmıştır. Yav akadaş adamın köküsün, karizmanın dibisin. Gözünün rengine, kolunun pazusuna bayılan gızların hepsi senin olsun (Amin). Hepsini hakedersin. Adamsın. Helalossun.

Agneepath'ın çekimleri bi kere müthiş. Hele sonlara doğru olan sahneler adeta bir call of duty, bir mortal combat, bir 300 spartalı sentezi. Bu demek değil ki başlarının çekimleri kötü. (BETİMLEYEMEDİ). Çekimler müthiş olunca dedim bakam kim bu işin yöneteni. Karan Malhotra. Baktığın zaman adamın ilk yönetmenlik deneyimi ama sadece benim izlediğim müthiş filmlerin en babalarında adam ya asistan ya 2. yönetmen (bkz. My Name is Khan, Jodhaa Akbar). Yine Lakshya diye gene Hrithik'in oynadığı, bunun da gene asistan yönetmen olduğu bi filmi de listeme aldım.

Oyunculuklar da ayrı dünya. Hrithik'i bi kenara koyarsak; Priyanka Chopra yan rolde bile kendini ön plana çıkarmış. Bu kadını izledikçe diyorum ki, "Ulan bi bizim Azra Akın'dan çıkan oyunculuğa, filmlere, işlere bak; bi de abilerinkine bak. Bu nasıl uçurum lan!". Kancha karakterini oynayan Sanjay Dutt abimizse bambaşka bi tür. O nasıl bi kötü karakter çıkarmak lan. Adam resmen fantastik Erol Taş. Bunlar dışında da Rishi Kapoor, Om Puri gibi babalar da burda. Şimdi yani Hint sinemasını bilen arkadaşlar bunları hep bilir tabiy. Beni konuşturmayın. Ehöm.

Müzikler şuku. (Görkemi açısından bunu paylaşıyorum)

Agneepath, 90 yılında Amitabh Bachchan babayla çekilmiş. Yani bu film Re-make. Re-make diyince de aklıma Özcan Deniz geliyor artık niyeyse. Öncekini izlemedim ama Hint sinemasının daha önceki büyük yapımlarına sahip çıkıp tekrar büyük prodiksiyonlarla çekiyor olmasını da fena takdir ediyorum.

Tür olarak geçen kategorilerin hepsini kat kat hak eden bi film. Aralarından hiç birini eksik bırakmamış kesinlikle. O yönüyle bu türlerde bir film izleme modundaysanız yapabileceğiniz en iyi seçimlerden biri olacaktır bu film.

İzleyin ama Blu-Ray indirip izleyin bi zahmet. O kadar övdük filmi, madem bedava indiriyorsunuz download'ınızı zorlayın yani böyle filmler için. Dvdrip izleyip keyif beklediğiniz zamanı ziyan etmeyin.

sevgiler.

Rowdy Rathore

Yapım: Hindistan, 2012
Tür: Aksiyon,  Komedi,
Yönetmen: Prabhu Deva,
Oyuncular: Akshay Kumar, Sonakshi Sinha

Şarkılardan film izleme işimden daha önce de bahsetmiştim ama sanırım bu sefer baltayı taşa vurdum inceden. Şarkılardan üçünü de dinledim. Şarkıların bi tarzı var, hint filmi severlerin hoşuna gidecek şarkılar ama film için yarattığı beklentiyi karşılamıyor ne yazık ki.

Öncelikle film temelde bi komedidi filmi. Bu gözle bakınca bazı sahneler daha anlayışla karşılanabiliyor tabii. Oyunculuklar da heralde aynı sebepten olsa gerek biraz abartılı. Okuduğum yorumlarda bunları hep yazmışlardı zaten ama ben ne imdb puanına güvenirim hint filminde ne de az çok fikir veriyor olsa bile yapılan her yoruma. Bu film için yorumlarında birçok arkadaş ne yazık ki haklı. Hatta ve hatta imdb puanı da aşağı yukarı benim vereceğim puana yakın. O genelde pek tutmaz ama bu filmde tutmuş.

E kardeşim hep mi kötü bu film?

Değil tabii. Effektleri falan bir komedi filminden ziyade bir aksiyon filmi kadar uğraşılmış efektler. Kaldı ki filmin bir yarısı da aksiyon filmi. Bazı aksiyon sahnelerinin çok iyi olduğunu itiraf edeyim. Hele bir iki dayak sahnesi vardı kim. Hakkaten benim bile içim yandı yani. Kavga sahnesi değil yalnız, dayak sahnesi.

Tam sıkılmaya başladığım sahnelerde şarkı girdi neşem yerine geldi, tam bayılacağım bir aksiyon sahnesi girdi falan filmin sonunu getirdim. İnişleri çıkışları var o yönüyle.
Başrolde abimiz Akshay Kumar var. Bu abimizi daha önce başka bi filmini izlemiş olsam da OMG: Oh My God! 'da tanıttım. Çünkü o film baya alt metin açısından sağlamdı. Ama tabii o filmle ilgili kısımdan o filmde bahsetmiştim.

Akshay Kumar abimizle ilgili şu fikri edindim ki bu abimiz komedide abartılı, aksiyonda her türlü gideri var. Kareena Kapoor da bi klipte oynuyor ama çok yersiz olmuş yani. Zaten niyeyse onu da bu ara zıt etmişim. Bir Priyanka, bir Aishwarya, bir Katrina değil.

Özet geçersem; film elbette izlenebilir bir film ama Blu-Ray indirmeye değmez. Dvdrip indirmek anca zahmetine değer bu filmin. Blu-Ray buna lüks kaçar.

sevgiler.

Teri Meri Kahaani

Yapım:2012 - Hindistan,
Tür:Dram,  Romantik,
Süre:127 dakika
Yönetmen:Kunal Kohli,
Oyuncular:Priyanka Chopra, Shahid Kapoor

Hemen hemen her Bollywood filminde, daha doğrusu her Hint filminde, en az iki filmlik senaryo olduğunu belirtmişimdir.İşte bu film buna en iyi örneklerden biri. Film bittiğinde 4-5 farklı zamanda, farklı karakterlerin aralarında geçen farklı hikayelerden bahsetmeyi planlıyordum ki. Tekrar baktığımda 3 farklı zaman, karakterler, olaylar varmış. Nedene ben 4-5 diye hissetmişim. Bu elbetteki filme bir artı puan.

Filmdeki abimiz rolunda Shahid Kapoor oynuyor. Bu abimizi daha önce Jab We Met‘de izlemiş ve tanıtmıştım. Son gördüğümden beri kaslarını oldukça şişirip şovuna şov katmış. Açıkçası pek sevdiğim bi aktör olmasa da yakışıklılığına ve oyunculuğuna bok atamayacağım (Bu sebeplerden ötürü de sevmemiş olabilirim tabii). Ablamız rolunde ise Priyanka Chopra var. Onu da daha yakın zamanda keşfetmiş ve ilk kez birkaç hafta kadar önce Barfi filmiyle tanımış, sevmiş, tanıtmış ve izlemeye de devam etmişiz. Yalnız Priyanka ablamızın dudakları adeta “bi dudağı yerde, bi dudağı gökte” dediğimiz cinsten. Ehöm. Neyse. Barfi’yle oyunculuğuna zaten hayran kalmıştım burda da konuşturmuş arkadaş. Ki bu ablalarımız ya dünya güzeli ya da Hindistan güzeli seçilmiş ablalar. Allem edip kallem edip on numara beş yıldız oyuncular çıkarıyorlar. Hem güzel, hem oynuyor, hem dans ediyor; ki dans etmeyenin Hindistanda oyuncu olması zor, on parmağında on marifet oyuncu güruhu bu Bollywood oyuncu güruhu vesselam.

Böyle de şık bir gif yapma ihtiyacı hissettim niyeyse. Hal hal negzel bişey.

Filmin geçtiği zamanlar özellikle çok güzel işlenmiş ve o zamanlara göre çekimler de farklılaşmış. O zamandan ziyade geçen konularla da bağdaştırılmış çekimler. Bundan kelli yönetmenin ellerinden öperim.

Şarkılar ise filme müzikal havası verilecek şekilde iliştirilmiş. Yani konulardan bağımsız değiller. Bir çok Hint filmi sevmeyen radikal Hint filmi karşıtı arkadaşların dediğinin aksine öyle orta yerden lak diye şarkıya girmiyorlar. (Yok bi de girseler nolur ha. NOLUURRR! Zorunuza mı gitti. Adamı hasta etmeyin lan. Şarkı giriyormuşmuş. Ne girecekti. -Sakinim)

Bu film de yine tanıttığım diğer filmler gibi damağınızda farklı bir tat bırakacak filmlerden. E öyle ki tanıtıyorum. Yoksa benim gibi üşengeç adamın uğraşacağı işler değil.

Hint filmlerinde en az iki film ilersiniz demiştim. Bunda 3 farklı film izliyorsunuz ve üç farklı hikayede de aynı ablamızla abimiz oynuyor. Bu da 3 farklı hikayede de oynayan aynı ablamız ve abimizi bambaşka rollerdeki oyunculuklarını görme imkanı veriyor ki adeta hakkını vermişler. Helali hoş olsun.

Mümkünse blu-ray indirin. Böyle güzel çekimli filmleri dvdrip falan izleyip keyif için ayırdığınız zamanı ziyan etmeyin. 3 tane adi izleyeceğine bi tane blu-ray izle candır.

İyi seyirler.
sevgiler.

OMG: Oh My God!

Yapım:2012 - Hindistan,
Tür: Dram,  Komedi,
Süre: 125 dakika
Yönetmen: Umesh Shukla,
Oyuncular: Akshay Kumar, Om Puri, Paresh Rawal, Sonakshi Sinha, Mithun Chakraborty
Senaryo: Umesh Shukla, Bhavesh Mandalia,
Yapımcı: Akshay Kumar, Paresh Rawal, Ashvini Yardi


Bu hafta biraz seriye bağladım ama iyi de oldu. 1 haftada 3 bomba Hint filmini peşpeşe izlemiş oldum ve en büyük bomba şimdi geliyor.

Açıkçası bu filmi çok büyük beklentilerle indirmedim. Hakkında çok az bilgi vardı, nerdeyse hiç tandık oyuncu yoktu ve garip bir şekil de imdb puanı oldukça yüksekti. İşkillendim. Risk aldım ve Blu-Ray'i çaktım. Bu riski almamda salakça bi afişinin olmamasının etkisi de olabilir.

Ancak bu filmi indirmeden önce normalde yapmadığım bişey yaptım ve filmin konusuna baktım. Konu çok çok enteresan ve çok çok cesurdu. İzledikten sonra da hayal kırıklığına uğratmadı çünkü aynı cesurlukta işlenmişti. Bekletisi içine girdiğim cesaret örneğinin karşılığın bulmuştum.

Tanıtırken de normalde yapmadığım bişey yapacağım ve azıcık konudan bahsedeceğim. Konu şöyle:

Kanji, orta yaşın biraz üstü, evli, ateist ama Hindistandaki bir çok dine dair ürün satan bir dükkan sahibidir. Ama ticaret yapmak için inançsızlığını gizleyen biri de değil. Her yerde tanrı aleyhine bas bas bağırıyor. Bir gün önemli bir dini bir bayramda dini bir ritüele mani oluyor ve o gün deprem oluyor. Hiç bir yere zarar gelmiyor fakat sadece Kanji'nin dükkanı yıkılıyor. Hepinizin aklından geçeceği gibi insanlar diyorlar ki; "Tanrıya karşı geldin, o da seni cezalandırdı". Kanji, yine etraftakileri sallamıyor. Sigorya şirketine gidiyor ve ordan da "Yaptığımız anlaşmada, Tanrı tarafından gelen hiçbir şeyi şirketimiz karşılamaz, ibaresi var ve deprem Tanrı tarafından gelen birşey. Dolayısıyla zararınızı biz karşılamayacağız." cevabını alıyor. Sigorta şirketinden umduğunu bulamayan ama çok kızgın olan Kanji zararını karşılamak adına Tanrıya dava açıyor.

Şimdi buraya kadar olan kısım zaten filmin konusu. Yani spoiler içeren bir durum yok. Kaldı ki bu da polisiye film değil.

Dediğim gibi filmin konusu ilgimi çekmesine rağmen büyük beklentilerle indirmedim. Ancak öyle bir filmle, öyle diyaloglarla ve öyle bakış açılarıyla karşılaştım ki mest oldum.

Evet mahkemede bir ateist taraf, Tanrı yanlısı tapınaklar ve zararı karşılamak istemeyen sigorya şirketi var. İlk bakışta provakatif bir film olduğu düşünülebilir. Ama değil. Yönetmen ve senaristler tarafları doğalarına cuk oturtmuşlar. İzlerken bir tarafı tutabilirsiniz, ateist ya da din yanlısı olabilirsiniz ancak kesinlikle rahatsız olacak bir durum yok.

Rahatsız olacak bir durum yok çünkü filmde aslında bahsedilen Tanrı ya da din değil, Tanrının ve dinin dünyadaki sömürüsü. Ki bu zaman iyi inançlı bir insanın da inançsız bir insanında karşı olduğu ve din üzerinde mutabık olduğu nadir konulardan. O yüzden de rahatsız olmaktan ziyade, dolu dolu ve keyifli geçen bir zaman geçirmiş oluyorsunuz.

Filmden çok bahsettim. Konusundan içeriğinden ancak inanın ki filmle alakalı nerdeyse hiç bişeyden bahsetmedim. Bu anlattıklarım filmin keyfinden zerre bişey çalmayacak ve eminim ki bu konuda herkesin fikirlerinin üstüne bişey katmış olacak.

Bahsetmek istediğim bir konu daha var. Normalde IMDB puanı filmleri izlemeden önce hiç referans aldığım bir puan değildir ancak şöyle bir durum var; film, Avusturya 2001 yapımı The Man Who Sued God isimli filmin Hindistan uyarlaması... Ancak o kadar güzel uyarlamışlar ki sadece konuları tesadüfen benzemiş, işlenişi ve gidişatı tamamen farklı bir film gibi. Tabii remake remaketir aga yani ona bişey diyemeyiz. Başta da söylediğim gibi IMDB'yi filmler konusunda pek referans almam ancak IMDB'nin kendi içinde şöyle bir karşılaştırma yaptım. Bu filmin IMDB puanı 8.1, orijinali ise 6.4, ve OMG'yi altı bin küsür kişi oylamışken, orijinal filmi üç bin kişi oylamış. Gerçi dediğim gibi IMDB filmler konusunda çok referans alınacak bir site değil, o yüzden de bu bilgilerin pek bi ehemmiyeti yok. Yine de belirtmek istedim.

ve bu tanıtımı da filmden bir replikle sonlandırmak istiyorum.

"...ve tanrı bir baba değil, bir dost."

sevgiler.

Ek Tha Tiger

Yapım: 2012 - Hindistan
Tür: Aksiyon,  Romantik, Gerilim
Yönetmen: Kabir Khan
Oyuncular: Salman Khan, Katrina Kaif

Bu film için önce bi Maşallah diyerek başlayalım da neemiz yerine gelsin.

Bu filmi izlememdeki en önemli etkenler; oldukça kayda değer bir kısmının Türkiye’de geçmesi, ayrıca 2012 yapımı yani güncelbi film olması ve Hindistan sinemasının çok büyük oyuncularının rol alması. (Osmanlı’nın yıkılma sebeplerini sıralar gibi oldu bu da.)

Filmin zaten ilk sahneleri Mardin’de başlıyor. Çekimler Mardin’de yapılmış ama orası Kuzey Irak olarak geçiyor. Olsun. Mardin’de çok güzel çekimler yapıp çok güzel görüntüler almışlar. İnsan gurur duyuyor. İstanbul’la ilgili olan kısımda ise aklımdan ilk “ulan şimdi bunlar İstanbul’u da Amsterdam diye geçirmesinler bize.” diye düşündüm. Sağolsun geçirmediler. En çok hoşuma giden de İstanbul’u olduğu gibi gösterdiler. Genelde Hollywood yapımları İstanbul’a çekime geldikleri zaman ne kadar izbe, köhne, İstanbul’un asıl ruhundan uzak mekan varsa oralarda çekim yapıp memleketi Etiyopya gibi gösteriyorlar (bkz. James Bond). İkinci kez gurur duydum.

Asıl kafama takılan başka bişeyse bu kadar büyük bir yapımın, Türkiye’de bu kadar uzun süre çekimi yapılmış bi yapımın Türkiye’de ne reklamı yapılıyor, ne haberi yapılıyor, ne de gösterime giriyor. Arkadaş bu çekimler yapılırken bu izinleri veriyorsunuz da o kadar adamsınız biriniz de çıkıp dememiş mi ki “Yahu beyler bunlar Hindistan’dan bizim memleketin orasında burasında 500 tane sahne çekiyorlar, bunlar kimdir, nedir, necidir? Eğer bunlar mühim adamlarsa bunları bi ağırlayalım, bi jest yapalım, memlekette bu kadar film çekmişler, dünyanın parasını harcamışlar buna kaynak sağlayıp ülkemizde de yayına sokalım.”? Belli ki dememiş. Ben mi öğreteyim la diplomasiyi. Gerçi sanatla bizimkilerin ne işi olur. Neyse.

Filmde daha önce filmlerini izlememiş olmama rağmen aldığım duyumların üstüne bu filmi izleyince de “vuuaayyyanassınaa” dediğim Salman Khan oynuyor. Ben pek aksiyon izlemediğim için bilmiyormuşum. Ama adam king yani.

Ve kırmızı köşedeeee daha önce Ajab Prem Ki Ghazab Kahani ve Zindagi Na Milegi Dobara filmlerinde tanıdığımız ve sevdiğimiz Katrina Kaif. Ablamız romantik filmlerde ağırlıklı olsa da aksiyondaki hünerlerini de göstermiş.

Film baştan son zaten bi görsel şölen. Görüntülerden bi kaç tane almaya çalıştım ama alıp da ekleyemediğim için elediğim de çok var. Müzikler desen müzikler ve klipler de fevkin fevkaladesinde. Yalnız Allah’tan Türkiye’de klip çekimi yapmamışlar da o bi teselli oldu. Haberim olsa atlar giderdim. Haberim olmasaydı da filmi izlerken görseydim de deriiiin bi iç geçirmiştim. Bi kaç gün bi içime oturmuştu. Neyse ki olmamış. Gerçi bu iyi mi kötü mü onu da bilmiyorum onu da bilmiyorum yani. Bizim memlekette klip çekme imkanı bulamamışlar ya da çekme tenezzülünde bulunmamışlar.

Şöyle bir klip daha var onu da araya sıkıştırayım.

Bir kaç sahnede de Türk oyuncuları ve başrolümüz olan Tiger’ın türkçe konuştuğunu görüyoruz. O da güzel bi jest olmuş. Türk taksici bile olduğu gibiydi beah. Bu mekanlara sadakat benim gönlümü çok çeldi ne bileyim akadaş.

Türkiye dışın Küba, Tayland ve tabii ki Hindistan çekimleri de var tabii. Küba-Havana çekimleri de özellikle çok güzeldi.

Bu filmde olacak yüksek kalite bi sinema sistemin görsele sese doyacaksın arkadaş. Ben blu-ray izledim ama bilgisayarda izledim. Bi de öyle bi sistemde izlesem hepten mest oluştum heralde.
Aksiyon seveni de sevmeyeni de tatmin edebilecek bir film olmuş. Hindistanlı gardaşlarımızın eline emeğine sağlık.

(Başka unutuğum bişey var mı diye düşüyoruuummmm.. Sanırım yok.)

O zaman iyi seyirler.

Barfi!

Yapım:2012-Hindistan
Tür: Dram, Gizem, Komedi
Süre: 151 dakika
Yönetmen: Anurag Basu

İlk afişi gördüğünüzde salak bi romantik komediymiş gibi görünebilir amma lakin ki öyle değildir.

Artık uzun aralar vererek hint filmi izliyorum. One Piece'i tekrar izliyorum ve nerdeyse başka hiç bişey izlemiyorum. Kaldı ki One Piece 580'e dayandı. Ve Barfi o döneme denk geldi. O kadar çok övgü almış, o kadar çok bahsedilmiş ki izlememek ne mümkün. Kaldı ki 2012 filmi ve genelde ne kadar büyük yapıtlar olursa olsun Türkiye'de yankı bulması en az bi seneyi alır bir filmin. (BULMADI)

Barfi'de daha önce de Ajab Prem Ki Ghazab Kahani filmiyle tanıttığım Ranbir Kapoor, Ra One Priyanka Chopra oynuyor. Elemanı Ajab Prem Ki Ghazab Kahani'de de beğenmiştim. Eğlenceli eleman. Güzel eleman. Ama Priyanka Chopra neymiş arkadaş ya. Valla on numara oyunculuk. Kadın otistik bi kızı oynuyor da ben de gerçekten otistik mi kız acaba diye düşündüm. Baktım ki kadın piiiiii. Helal olsun vallahi. Gurur duydum. Shah Rukh Khan'ı ilk My Name is Khan'da izlemiştim. Onun için de aynı şeyi demiştim.

Filmin yorumlarına baktığımda Ameli'ye falan çok benzetmişler ama konu olarak, akış olarak benzemiyor. Çekimler ve müzikler benziyor. Müzikler dediğimiz de akordiyon kullanmışlar müziklerde. Sahne aralarında müzisyenlerin görünmesi de çokoş olmuş. Çekimlerde de renkler benziyor. Yeşil mavi tonları. Sadece Amelie'ye değil genel olarak Jean-Pierre Jeunet çekimlerine benziyor. Gerçi bunlar çok önemli detaylar değil tabii.

Film oldukça güzel oldukça hoş ve Hint filmlerinin %90'ı gibi bu da süre olarak uzun. Niye? Çünkü Hint sineması işi biliyor. Filmden aksırana tıksırana kadar keyif alın diye.

İyi seyirler.