3 - Moonu

Yapımı: 2012 - Hindistan
Tür: Dram, Gizem, Romantik
Süre: 145 Dak.
Yönetmen: Aishwarya Dhanush
Oyuncular: Shruti K. Haasan, Dhanush, Prabhu, Bhanupriya, Rohini
Senaryo: Aishwarya Dhanush

Merhaba akadaşlar. Bu film bana belki de bir senedir önerisi gelen, internette hint filmi olarak tıklanma rekorları kıran, herkesin why this kolaveri kolaveri diye diline takılan film. Sinir olup izlemedim değil. Filmin ne adam akıllı görüntüsünü ne de altyazısını bulabilmiştim. O yüzden de defalarca indirip defalarca sildim. Peki en sonunda nasıl izledim? Bir online film izleme sitesinden. Yalnız ben online film sitelerinden film izlemeyeli uzun zaman olmuş. Kalite baya yükselmiş ve olayı emek bazında baya baya kapitalleştirmişler. Adamda cillop gibi görüntü ve altyazı var ama ne altyazı sitelerine atmış ne de torrente. İlla siteden izleyeceksin. Kalitenin yükselmesini taktir etmemin yanında bu tavırlarına da biraz kıl olmadım değil ama herkes ekmeğinin peşinde neticede ne diyim.

Film genelde çok az izleme imkanı bulduğumuz bir Tamil yapımı film. Tamil yapımı filmleri oldukça taktir etmekteyim. İnternet sitelerinde yapım olarak 2012 Hindistan yapımı yazıyor ya, Hindistan için özellikle Tamil/Hindistan  ya da Mumbai/Hindistan gibi belirtmeleri lazım. Çok başka dünyalar vesselam.

Senaryo Bipolar Bozukluk eksenine oturtulmuş. Yaşanan bir olaydan mı ya da "aaa böyle bi hastalık var bunu değerlendirebiliriz" mantığımda mı yazılmış onu bilemiyorum. Ama filmle beraber bişey daha öğrenmiş olduk. Film bu yönüyle aynı zamanda Karthik Calling Karthik'i andırıyor diyebilirim. 

Her ne kadar hastalık temeline oturtulmuş olsa da bana göre bu bir aşk filmi. Gizem, dram falan işin tuzu biberi gibi. Aşk ama öyle böyle değil. Çok fazla, çok aşırı bana kalsa. Biraz abazanca ve takıntılı bir aşk hikayesi. Bu yönü benim filme ısınmamı zorlaştırdı açıkçası. Ama şöyle de bişey var ki film teee elemanların lise dönemlerinde başlayıp 10 yıllık bir süreci anlatıyor. Hindistan yapımları karakterleri seyircinin kafasında tam oturtmak için karakter hakkında çok bilgi veriyor, filmler bu yüzden 2,5-3 saate yakın ve ben Hindistan yapımlarının bu yönünü çok seviyorum. Çünkü karakteri tam kafanda oturtabiliyorsun. Geçmişinden bu güne gelirken karakterin tüm süreçlerini gördüğümüz için daha rahat empati kurabiliyoruz. Bu yüzden de vi lav indiya. 

Onun dışında Allah için söylemem lazım lise döneminde bu kadar çirkin iki tipin aşkını izlemek de insana şimdiye kadar alışık olmadığı bir duyguyu hissettiriyor. Ben de çirkinim ve uzun bir ilişkim var ancak bunu başkasında hele de sinemada görünce insan bi garipsiyor. Elemanın küçüklüğü hani sokakta salça olan lagara lugara tipler olur ya onlara benziyor. Her ne kadar elemanın durumunu ve niyetini bilsen de uzaktan bakınca tam bir abazan askıntı gibi duruyor. Gerçi yaşadıkları aşkın abazanca bi aşk olduğunu belirtmiştim daha önce. Özellikle de filmin bu dönemleri anlatan yarısında.

Ancak oyunculuklara ve doğallığa söyleyecek hiç bişey yok. O yönüyle çok iyiydi diyebilirim. O elemanı kafamda canlandırabilmem zaten çok iyi olduğunun da kanıtı bi yerde. Oyunculuklar ve dansların çok gerçekçi ve çok doğal olduğu konusunda tik atabilirim.

Filmin yönetmeni gerçek hayatta esas oğlanın karısı. Bir kadının hiç kıskanmadan bu kadar ağır ve dramatik bir aşk hikayesinde kocasını çekiyor olması ayrıca enteresan. Geçelim.

Bana bir Hint filminden ziyade daha Kore hikayelerine ve kurgusuna benzeyen bir filmmiş gibi geldi. Tamam Tamil yapımları Mumbai yapımlarına o kadar benzemez biliyorum ama bu hedeften çok uzaklaşmış diyebilirim.

Bu tarz filmleri sevenler için oldukça başarılı bir yapım diyebilirim ancak ben daha şıkır şıkır filmleri tercih ediyorum. Yani bana göre. Benim tercihim yani. Bu benim fikrim, katılmayabilirsin. Bence yani.

sevgiler.